Baie liefde, geluk en mooi wense; ons sing dit in ‘n koor! Liefde vir haar kleinkinders het sy bewys in daad; ‘n geldjie is gelaat, sy was voorwaar vir elk ‘n maat! deur die venster was ons met wonder gevul! Ek wil dit vir my ouers in die hemel skryf. Oom Piet se rympies laat my steeds glimlag en ek geniet dit vreeslik. – Ek lees hulde van vreemdelinge uit Nederland, Sydney in Australië, België, Duitsland, Denver in Amerika.Â. om ons te trek op soek na die mooiste in ‘n land. Hoe lekker was dit as my liewe man op die ingewing van die oomblik sê kom ons gaan kuier vir Ma en Boeta, omdat hy verlang. Saans is op Langeveld se ruim stoep en in die studeerkamer lang stukke gesels. Tribute from a … Dit laat swak harte klop Tienie was een van die min mense wat werklik elke dag die beginsel van lojaliteit en eerlikheid geleef het. Vir alles wat jy vir ons beteken, verdien jy van elk ‘n soen. In haar gedigte laat Stina haar omgewing wat sy so lief gekry het, tot lewe kom.   Met dit as agtergrond gee sy by geleentheid treffend erkenning aan die A.C.V.V. en die liefde wat so wonderlik van ons naaste kom. sy’t nog ’n skerfie van my hart Piet se kleinseun is op Oukersdag 2016 oorlede aan sy beserings, en in die daaropvolgende dae het Piet hom dood getreur. Ons dank die Heer vir wat ons kry van Hom. Ek wag ‘n paar minute, en dan hardloop ek uit die huis uit. Vandag is ‘n nommer nege skoen te klein vir my. Jy is baie intelegent en ek is seker jou ouers is baie geseend om jou as hulle dogeter te kan he. Ek het gaandeweg agtergekom Stina was baie getrou aan en lief vir veral drie skoolmaats, Bettie Potgieter, Hanna Aronson en Bessie Breytenbach.   Sy het ons baie vertel van Bettie en Hanna,   vir my kiekies gewys waar hulle saam op die skoolgronde te Kirkwood sit.   Bettie se pa was die eienaar van ‘n groot steenmakery te Coega.   Hanna was lid van die Aronson-familie wat verskeie kleinhandelsake in Kirkwood bedryf het. Pierre Tester het jou foto lank in sy venster laat bly. Ons eer hierdie eienskappe, wil hom lof toesing. Oor ‘n stadige vuur Die huis wat Boeta met sy hande gebou het, die groente uit die tuin, die vleis op ons tafel, die vrugte uit die vrugteboord, die water uit die leivoor, die boorgat wat hy laat sink het, die watertenkstellasie wat hy gebou het, die vakansies by die see … Ons het nooit besef hoe wonderlik spesiaal ons ouers was nie. Oupa Ben se skielike dood het bygekom, weer het sy oorwin. Ek sien daarna uit om my pa as ‘n gesonde man te sien wat nie armoede ken nie. Dankie aan ‘n groot dierbaar vriendekring. Change ), HULDEBLYKE (SKOON OUERS EN OUERS SUSTER ENS.). En waar sou ek die groot vraag aan jou vra? Kannas vra eers vleis, lê dan vlug stene met  insig. Is dit dalk moontlik dat jy dit hier kan plaas? En het jy dalk ‘n skeet Daar is so baie wat ons gaan mis, en so baie wat ons koester. En as die see om die ligtoring sy diep blou vertoon. Ons laat die harde, koel pitte deur ons vingers gly.Â. Huldeblyk aan vriendin. Tog, as ons iets uit die veld wou gaan haal, het hy nooit gekerm. Ons kon vir mekaar sê:  “Hier was ook sy!”. Informele briewe aan die pers Toesprake ... nuwe intrekkers is, sodat hy aan die nuwe van gewoond kan raak. Albert, Icy, Danie en Kitty het ons die weg gewys. Love you Always, tot ons eendag weer ontmoet.” Vir die voorreg om ‘n Senior Klub te hê. Innige meegevoel aan die Swanepoel-gesin, -familie en vriende. Ons besluit net anders en bedank alles behalwe kerkraad; ons werkers kry kans om selfstandig te werk, Die Honneurs-kursus te UPE is ‘n nuwe toer. * * *, Baie dankie Susan. Intussen het heelwat mense, via die media videos, van die gedig die lig laat sien. Al die storiemensies het ‘n plekkie in my kinderhart gekry. Sy moes baie trek, van dorp-tot-dorp, huis-tot-huis; het oral vriende gemaak, met plaaslike konsert of potjie brug tuis. Ek pla waar hy draad span, waar hy op die sementstoep sit en sukkel met die stukkende waterpomp wat seëls kort ... Waar hy pype optrek uit die boorgat, waar hy onder die bome staan en doringhout saag vir stoofhout vir die huis. … Hoe baie hy dit geniet in die natuur. Aan ons, sy kinders, was daar vertroue sonder grens. Haar musiek soos haar wese – rein en verhewe; Net so dringend pleit hy nou, soos destyds vir die Pêrelse nooi –, En sy?   Sy swig voor sy Alexandria-pleidooi, Want sy weet, nie een so’n kêrel is te vinde, of selde –. Al is ek ‘n stillerige woefie met trae reaksie en baie plooie, bly ek lief vir elkeen wat op my pad kom.   Net, vir jou die meeste!   Dis mos maar ons Bassets se woefie-manier van naasteliefde gee. Ek wil vir my pa se dat hy vergewe is. Dit het vonk, dit het vuur Jy glimlag elke dag in my hart en ek mis jou. Swart koolstoof in die hoek; ’n sak mieliestronke leun voor dit teen die muur, en mens ruik die aardse geur van goiingsak bo alles. Maar nou, al die pragtige blomme en kunswerke, alles wat sy met soveel liefde en oorgawe gemaak het, treur saam met ons almal. Change ), You are commenting using your Twitter account. Sy diens aan die gemeenskap was te groot om al’s raak te sien; in dorpsbestuur, party, skoolraad, koÖperasie het hy as leier gedien; in die kerk was hy altyd aktief, het hy sy christenskap lewend gehou. Hoe bly hulle was as ons onaangekondig aan die voordeur klop – hul deur het altyd oopgestaan vir ons, hulle harte selfs meer met gasvryheid vir my en Wikus en my gesin. Dis tannies Bessie en Ellen wat beurte maak; vir hulle is liefderyke versorging die belangrike saak. In die tyd was die persoon wat die werf bedryf het redelik rigied en het sy nie ingesien dat ander mens se kommentare kan weglei van haar oorspronklike plasing nie. Toe gee jy vir my die mooiste in jou besit; ewe kordaat het Leeu saam met ons in die motor gesit! Soos die naklank van ‘n lied by jou bly. Die rose het tevergeefs hul soetste geur versprei. word ons verras deur pragwinkeltjies elk so klein. Op die regte moment kom daar koekies en gemmerbier. Sal jou mis my vriend, maar rus sag! Laat ons hom oor die volgende jaar bedank deur sy voorbeeld te volg. Aan strande waar die son op die viswaters blink. toe op die gras geval het as iemand nie sy hand vat; graag gedans het met sy oor op die klankstel. As ek maar net die geld gehad het om dit te kon koop want wat 'n wonderlike ervaring was dit nie. Vriende het ons ontval, soos Gawie, Henriette, Ignis; mooi mense; op ons pad nou‘n groot gemis. onthou, ons is reg vir ons eetgoed, nou en hier! Dan stap ek saam met my pa deur die rye en rye mielies, so hoog dat ons in die koelte loop. Dankie nogmaals vir die woorde. Dit laat wors beter braai My Huldeblyk en Bedankings by my ma se begrafnis Dit maak my hart bly om almal hier te sien wat hulle respek kom toon aan my moeder . Hiermee dus iets om die probleem op te los; Skryf daarmee, maak seker ons kry ons kos; maar veral sjokkies wat smelt in ons bekke. Sjoe dit is so mooi en ek het nou alles op Google probeer om die gedig se woorde te kry want wil dit so graag weer lees maar kom nêrens reg nie totdat ek op die blad af gekom het. Onder ‘n lemoenboom het ek die Heer gevra, Andre se vernoude aar het ons diep geraak, Chris Barnard het daarvan korte mette gemaak. Gemeentelede loer verniet deur die gordyn –. Daar is nou ‘n stigma wat aan hom kleef. Dit maak sterk manne swak https://www.youtube.com/watch?v=iPaNYe69Wcg, Marico Mampoer - deur Piet Swanepoel In dieselfde gedig slaag sy om die inhoud van ‘n tuin en die mense van die Tehuis op Alexandria met mekaar in verband te bring.   Het sy miskien ook ons ma watsy so innig liefgehad het en wat so lief was vir tuinmaak in gedagte gehad? Stina en Boet word geseën met vier kinders, Christa, Theo, Danie en Johan.   Haar liefde vir Boet en die jong gesin laat Stina gryp na die pen: Sal klein handjies reeds met die koffie wag. Jy het ‘n hart van goud gehad en was altyd bereid om almal te help. Vir ons het dit geprikkel om ook te reis; self te sien en ervaar wat sy graag aan ons wou wys. English. Was sy  riglyn die gelykenis van die verlore seun? Met die onderneming in teëspoed, maak hy dit sy eie saak. Danksy my pa se beursie en Baas se hande. In 1982 word nog van sy gedigte vervat in DJ Opperman se Klein verseboek, ook deur Tafelberg uitgegee. Nuwe dinge is sonder ophou begin en uitgewerk. Tennis was haar lieflingspel tot op gryse ouderdom. Wat ’n wonderlike lewenservaring. Watter voorreg om klein Rina aan die spits te h. Altyd gereed om die klub-sake te help beheer. Ons dierbare ouers, Ben en Queenie du Toit, het op 7 Januarie vanjaar hul 60ste huweliksherdenking gevier. op die kooplys in die kombuis is mos ‘n item wat ons pas. Tog, met ‘n traan in die oog, wil ons hulde bring. Hallo Susan. Interessant die verskeidenheid wat ons kry. In haar werkkamer was daagliks nuwe rokpatrone op te merk; wenners in die blomtuin het getuig van kundigheid en gesag; selfontwikkelde afsetpunte kon voorsien word elke dag. Susan en al die kinders, ons innige simpatie met die afsterwe van jou pa en moeder. Opoffering, liefde, energie, geestelike krag. Haar gesprek met die senior mense gee haar die geleentheid om erkenning te gee aan die Hoër Hand op wie sy na Boet se dood in haar eensame jare nog so baie sou moes vertrou: En nou dat ons al die weelde van ons tuin aanskou het. En ek is so bly dat hy nog weer vir ’n laaste maal in Australië kon gaan kuier. Dis die gees van die vrug Ek kyk liewe heksie episodes en vind die spot-huil geluide van my ma in die eerste hoofstuk. Ek wil graag hulde bring aan ’n liewe vriendin wat Dinsdag 29 November verlede jaar oorlede is. Dankie Ma vir wat Ma alles vir ons kinders en vir Pa gedoen en beteken het. Goed, nou kan ons gesels en ons boodskappe gee. KITTY DU TOIT, 17 JANUARIE 1893 – 20 NOVEMBER 1973. – Roerende woorde van jong skrywers wat hom huldig en bedank dat hy die skrywersvlam in hulle aangeblaas het, ’n koor van kommentaar wat inval en dit persoonlik beaam. met vertellings van Europa,  Suid-Amerika die VSA, oral waar sy was. Saam met Pa Albert is ek na Wynlock te Somerstrand. Last Update: 2020-02-19 Usage Frequency: 1 Quality: Reference: Anonymous. as vriend, maat, gespreksgenoot altyd gedy, Daarmee jou naaste gedien, soms ongesiens. in die Grand het Oom Oelof ‘n bier gestaan. By ontbyt staan skeef geskryf op die oggendkoerant, “Vir die bakste Pa in die hele land!”. Vol liefde om ooreen te stem met ons bede. Ek hoop dis reg met jou. In 1990 publiseer HAUM ook van sy gedigte in die digbundel Groen. “Toe ek pappa moes groet Maandag, kon niks my voorberei vir die seer wat wag nie. Ons pappa het eers by Stewards & Lloyds gewerk en later by die Meyertonse munisipaliteit. Vandag is ons nie hier oor om die dood van my oupa te treur nie. Hoe ander hulle bewonder het vir die stabiliteit, die vreedsaamheid en liefde wat hulle aan ons huis gegee het. Terwyl ek lees aan al die verstommende huldeblyke aan hom op die internet, deur mense wat ek nog nooit van gehoor het nie, baie van wie Boeta self ook nog nooit ontmoet het nie – vreemdelinge van oor die aarde – begin ek voel dat my kleine huldeblyk heeltemal tekort skiet. Met die ou Dodge bring ons sand uit die Witrivier aan; Oom Flip se vyftontrok vol stene laat ons verbaas staan. En só word jy weer op jou beurt ’n gawe, ’n geskenk aan jou Skepper en Sy skepping terwyl jy eenvoudig, dankbaar en onbevange op jou eie wysie dans.” God se genade was groot, want Hy het Annalise was vir ons kom leen. Na haar studies kon ek waarneem hoe Stina tuis te Kirkwood met groot verwagting op advertensies in die destydse onderwyskoerant reageer het.   Eers het sy die enkele poste wat vir haar aantreklik was gesoek.   Daarna het sy haar aansoeke voltooi en gepos.   Haar aanstelling aan die Hoërskool Aberdeen in die vroê 1940s was in haar kraal.   Sy het dit aanvaar en daar, tuis by die familie Steynberg, haar akademiese vermoëns prakties begin uitleef. ICY FOURIE, 15 FEBRUARIE 1906 – 13 MEI 2000. aan die bod en word afgesluit met ’n huldeblyk aan sy ouers: Die grootste monument vir my ouers is dat hulle net gewone ouers was, wat gedoen het wat hulle. Soos die Boesmans se water saggies voort gly. Dit is meer as net dop Come to my garden in the cool evening hours. Hierdie geluk- en mooi wense aan jou, Grietjie, kom van almal wat saam met jou in die huis leef.   Voordat ons kan voortgaan met ons wense, wil ons net iets uitklaar.   Ons wil twee punte  onomwonde stel: Lollie het in ons huis gekom met ‘n duidelike boodskap:  “Ons kan praat en julle moet luister!”. Dagsê aan plase waar die gebulk van beeste weerklink. Kommentaar is onderhewig aan moderering. “Seen die Kouga met al sy bronne en  wesens. Eers op my oudag besef ek dat so baie van die dinge wat vir my “maar net” deel was van my pa, so uniek en spesiaal was. Al wat hulle kan doen is hoop, geen geld ter wêreld kan hul kinders weer koop. Dit is hier waar selfs die sterkstes stuit. In die groentetuin is met elke seisoen tred gehou. Gesorg vir elke blom wat ons tuin versier. Die dinge van die natuur dien dikwels as Stina se anker by die aanhef van haar gedigte.   So gebruik sy ‘n groeiende boompie as simbool van die A.C.V.V. Soos blomme van die Najaar hulle geur versprei. Deur groot vensters sien ek die Oukersaand-vierings. van ligdag tot laat aand het ons gewerk met haas; vir die varke ‘n dak, vir die slote sluise van plank. Jy sprankel in jou leiding aan jou gesin; te help koershou: vir dit en meer ons dank. My pa en Oupa dra die swaar mieliesakke aan en voer die dorsmasjien terwyl ons kinders bo-op die rye en rye klaargedorste sakke vol mieliepitte rondhardloop en spring. Met die Farmall is lusern gesny en gebaal; uit die lande is waatlemoen en spanspek gehaal. Hy het eerste vir my genooi om FB-vriende te wees, nadat ons by een of ander taalwebwerf ingeskryf het. Toet en Tiet. Deur nuwe byvoegings is ‘n gesonde pluimveeboerdery opgebou. Sy’t meer as oorleef, haar mooi beeld behou, statig gebly. Klein en fyn, maar met haar sterk geloof versprei sy ‘n soete geur. Namate mens ouer word, word jou herinneringe vir jouself meer kosbaar.  Totdat dit byna al is wat nog geniet kan word.   Ek noem dit ons geheuekassie omdat dit vir baie van ons ‘n onuitputlike bron van  betekenisvolle dinge kan wees.   Dinge wat ona graag oulaas met ander wil deel. Op ‘n plaas word hy groot, in die natuur. die slote uitbeton om sinvol water te lei. Die manne op die stoep met al hul wysheid is nie alleen hier! So leer hy ons sonder bohaai saam met hom teken, leer hy ons lief wees vir ons taal, leer hy ons die plesier wat woorde gee, leer hy ons die stories van ons oumense en ons omgewing. Menige jong meisie is gehelp om die mooie in naaldwerk te sien. Ons eerste ontbyt, intiem, sal ek nooit vergeet; hoe jy, so mooi, in my sin kon kry, sou ek nie weet! Dit is byna onmoontlik om in vandag se tyd op papier dit op jou eie te maak, maar julle doen dit. Na werk op ‘n plaas in Natal het hul hier hul geluk gekry. As die oudste soefie in die huis, is dit ‘n groot voorreg om op hierdie rype ouderdom vir jou, my leidsvrou, baie geluk te sê.   Jy het my onmiddellik laat welkom voel toe jy en die leidsman my op George kom haal het.   Julle het my belangrik laat voel toe julle ingewillig het dat ek per vliegtuig na julle toe kom.   Ook toe julle ‘n video van my gemaak het en Oom Kelly gekry het om my op te lei tot op doktorsgraadvlak.   Ek sal my geleerdheid nooit afleer nie.   As bewys hiervan sien julle mos hoe lief ek nog is om die koerant te lees as ek op die gras gaan sit! Stina se jare op Stellenbosch gee toe vir my die geleentheid om die kopieë van die studenteblad, Matieland, wat sy vakansietye huis-toe gebring het, aandagtig te lees.   Ek was in vervoering oor die wonderlike plek waar jong mense aan die voete van leermeesters kon sit, kwinkslae kon kwytraak en ernstige konsentrasie met gesonde ontspanning kon afwissel.   Om ook ‘n Matielander te word het vir my ‘n ideaal geword.   Gelukkig kon ek dit later verwesenlik toe ek in 1945/6 die Dipl.